آزمون املا درس یک و دو به صورت دیجی فرم

ز فضلش هر دو عالم گشت روشن

 ز فیظش خاک آدم گشت گلشن

 خیز و غنیمت شمار جنبش باد ربیع 

ناله موضون مرغ بوی خوش لالح زار

 وقتی تو به من محبت کردی آن را روی سنگ حک کردم تا حیچ تندبادی هم آن را پاک نکند و محبّت تو از یادم نرود. او به نمایندگی از گروه خود برخواست و گفت ما فکر می کنیم ارزش هر چیز به اندازه نقش و عملکرد مفید آن است. پیرزن گفت : دیدی که آخر به تمع دانه خودت را گرفتار کردی؟ گرفتار شدن تو در اثر غفلت بود و سر رسیدن من هم نشان این است که اُمر تو هنوز به پایان نرسیده است. هدهد در باغی بر درختی لانه داشت و در آن باغ پیرزن زندگی می کرد و چون پیرزن هر روز ریذه های نان روی بام خانه اش میریخت و هدهد می خورد با هم آشنا شده بودند و گاهی با هم اهوالپرسی می‌کردند. معلوم می‌شود با همه ذیرکی خیلی ساده‌ای آنها بازی نمی‌کنند بلکه دام وتلّه می گذارند تا تو و امسال تو در دام بیندازند. همه مرغ ها پیش از گرفتاری همین حرف‌ها را می‌زنند ولی ناگهان به حوای دانه وبه تمع خوراک با دام می افتند. البطه گروه نتیجه‌گیری جالبی هم کرده و آن این است که هرکس تنها به خود تکیه کند و خودبینی را پیشه سازد به شناخت خالق دست نمی یابد به همین سبب خود با خالق ارتباطی ندارد. خوب و دقیق نگاه کنیم گوش بدهیم بسیار بخوانیم و درباره دیدهها،شنیده ها و خوانده ها بپرسیم از پرسیدن نحراسیم.هر گروه با بیان نذر خود ما را یک قدم به آگاهی و شناخت نزدیک‌تر کرد. چون ما زمانی می توانیم خالق خود و عالم را خوب بشناسیم که به رآیت اخلاق و آداب نیک پای بند باشیم.