آزمون املای فارسی نهم خردادماه ارشاد به صورت دیجی فرم

20 غلط موجود در متن زیر را پیدا کرده ودرست آنرا  وبترتیب وبا شماره بنویسید؟


این عالم، خانه‌ی خداست و چراغ وی آفتاب و غندیل‌های وی ستارگان و تو از عجایب این، غافل؛ که خانه بس بزرگ است و چشم تو بس مختسر و در وی نمی‌گنجد.
انسان بی‌دوست، همواره غمگین است؛ به بیان دیگر تنهایی، یکی از سنگین‌ترین مصاعب است. «ظوقی چنان ندارد، بی دوست زندگانی»

جحد کن که اگر چه اصیل و گوهری باشی، گوهر تن نیز داری که گوهر تن از گوهر اصل بهتر بُوَد؛ چنانکه گفته‌اند: بزرگی، خرد و دانش راست نه گوهر را.

طنز ظریف و کارساز؛ حافظ برای آن‌که انتقادش به طعن و لعن و حجو، شباهت نیابد، انتقادها را با طنز می‌آمیزد و آن را دلپزیر می‌کند.

بازی او، مطالعه و تهقیق، فریادهای کودکانه‌اش، بحث و مناضره با دیگر شاگردان و شادابی‌اش هنگامی بود که مسعله‌ای را حل می‌کرد.

ابلیص زهره ندارد که گِرد او گردد. دزد را کی زهره‌ی آن بود که گِرد چادر او گردد؟ تو خود را مرنجان ای ترّار! که اگر یک دوست خفته است، دوست دیگر بیدار است.
ای ابوذر، خداوند متئادل به سیمای ظاهر و دارایی‌ها و گفته‌هایتان نمی‌نگرد؛ بلکه به دل‌ها و کردارتان می‌نگرد.
نعمت فراموشی در آدمی، اگر تعأمّل کنی، عظیم‌تر است از نعمت یادآوری، اگر فراموشی در آدمی نبود، هیچ‌کس از مسیبتی آرامش نمی‌یافت و کینه‌ی هیچ‌کس از سینه‌اش بیرون نمی‌رفت.

امشب، ستاره ی من درست بالای همان نقطه‌ای قرار خواهد گرفت که چندی پیش در آن‌جا به زمین افتادم. اگر تو گلی را دوست داشته باشی که در ستاره‌ای باشد، لطفی دارد که اگر شب هنگام به آسمان نگاه کنی، همه‌ی ستارگان شکفته خواهند بود.

چون میق و باران و برف و تگرگ و رعد و برق و علاماتی که در هوا پدید آید، همه عجایب سنع حق تعالی است و این همه آیات حق تعالی است که تو را فرموده است تا در آن نظر کنی. پس اندر این آیات تفکر کن.

بر وجهی که در متقدم طعن نکند و در مهاوراتی که در حضور میان دو کس رود خوظ ننماید و اگر از او پوشیده دارند استراق صمع نکند و تا او را با خود در آن مشارکت ندهند مداخلت نکند.



*****قابل توجه دانش آموزان گرامی تشدید جزء غلط املایی محسوب نمی شود******