آزمون املا نهم به صورت دیجی فرم

 اسكندر، یکی از كاردانان را از عملی شريف، ازل كرد و عملی خسیث به وی داد. اسلام، دينی جهانی است و پيام آور آن، حضرت محمد(ص)است. سخنان سرشار از هكمت پيامبر بزرگوار اسلام، مرز مكانی و رنگ روزگار ويژه ای ندارد. تنين دلنشين كلام ايشان، فراتر از جغرافيای فرهنگی تاريخ بشری است و جان‌های پاک، پيوسته مشطاق شنيدن آن هستند. پيام پيامبر (ص)، گنجينه و آبشخوری است كه انسانيت، همواره برای تازه گی و شكوفايی و شكوهمندی خود بدان، نيازمند است. سلمان فارسی بر لشکری امير بود. در ميان رعايا چنان حغير می نمود که وقتی خادمی به وی رسيد، گفت: اين طوبرهٔ کاه، بردار و به لشکرگاه سلمان بر.چون به لشکرگاه رسيد، مردم گفتند: امير است.آن خادم بترسيد و در قدم وی افتاد. سلمان گفت: به سه وَجح، اين کار را از برای خودم کردم، نه از بحر تو،هيچ انديشه مدار. اوّل آنکه تکبّر از من دف شود؛ دوم آنکه دل تو، خوش شود؛ سوم آنکه از عهدهٔ حفظ رئيت، بيرون آمده باشم. چون رابعه ، بزرگ شد ، پدر و مادرش بمردند و در بصره قهطی عزیم پیدا شد و خواهران متفرّق شدند و رابعه به دست ظالمی افتاد. او را به چند درم بفروخت . آن خواجه او را به رنج و مشقّت ، کار می‌فرمود . روزی بیافتاد و دستش بشکست. یک روز ناگهان از آسمان آتش باريد و حياط معمول شهر، متوقف شد.جنگ برپا شد تا مردترين مردان در حثرت غافلهٔ کربلایی عشق نمانند. در پس اين ويرانی ها مئارجی به سال ۶۱ هجری قمری وجود داشت و بر فراز آن، امام عشق، حسين بن علی (ع)،آغوش برگشوده بود. رزم آوران از اين منذر آسمانی به جنگ می نگريستند که: «در هر وجب از اين خاک، شهيدی به معراج رفته است؛ با وضو وارد شويد. » اين جمله را يک جوان بسيجي،مردی از صلالهٔ جوانمردان بر تابلوی دروازهٔ خرّمشهر نگاشته بود و خود نيز در سال ۱۳۶۷ به شهادت رسید.