آزمون فارسی و نگارش یازدهم طراحی و دوخت به صورت دیجی فرم

معنای لغات مشخص شده را بنویسید. (1 نمره) الف. بپوشند هنگام زخم درای (زخم) ب. ثقت دوستان به کَرَم تو بیفزاید.(ثقت) ج. سپیدۀ گنجه با نهیب گلوله‌های روس باز شد. (نهیب) د. خاله‌ام با تمکّنی که داشت. (تمکّن)

در هر یک از گزینه های زیر یک آرایۀ ادبی را مشخص کنید.(0.75) الف. کمال عقل آن باشد در این راه / که گوید نیستم از هیچ آگاه ب. گرچه ز شراب عشق مستم / عاشق‌تر از این کنم که هستم ج. به شهر اندرون هر که بُرنا بدند / چو پیران که در جنگ دانا بدند

معنی کنید. الف. زنخدان فرو‌برد چندی به جَیب 0.5 ب. که سعیت بود در ترازوی خویش 0.5 ج. می‌گفت گرفته حلقه در بر / کامروز منم چو حلقه بر در 0.5 د. ببین لاله هایی که در باغ ماست / خموشند و فریادشان تا خداست 0.75 ه. نهان گشت کردار فرزانگان / پراگنده شد کام دیوانگان 0.5 و. بر سبیلِ اعتذار این بر زبان راند. 0.25

با توجه به عبارت زیر به سؤالات پاسخ دهید. « سعدی برای من به منزلۀ شیر آغوز بود برای طفل که پایۀ عضله و استخوان‌بندی او را می‌نهد. ذوق ادبی من با این آثار پر توقع شد و خود را بر سکوی بلندی قرار داد.» الف. منظور از اینکه آشنایی با آثار سعدی برایش شیر آغوز بود، چیست؟0.5 ب. منظور از اینکه ذوق ادبی نویسنده بر سکوی بلندی قرار گرفت، چیست؟0.5

در یکی از گزینه‌ها یک غلط املایی هست؛ آن را یافته و درستش را بنویسید.(0.5) - بپویید کاین مهتر آهرمن است - در ناحیت کشمیر متصیدی خوش و مرغزاری نَزه بود. -دلاوریهای شما افسران عزیز، علی رقم محرومیت های فراوان همه را به تحسین واداشت. -هر عصب و فکر به منبع بی شائبۀ ایمان وصل بود.

از سه راه می توان محتوای نوشته را گسترش داد. آنها را بنویسید. (0.75)

یکی از مثل های زیر را در یک بند گسترش دهید.(1.5 نمره) الف) آب ریخته، جمع شدنی نیست. ب) چرا عاقل کند کاری که بازآرد پشیمانی.

الف) متن زیر را بخوانید و با حفظ زبان نویسنده آن را خلاصه کنید.( 1.5 نمره) «یکی از روشهایی که موجب پرورش موضوع در ذهن می‌شود و در خلق نوشته‌های ذهنی مؤثر است، روش جانشین سازی است. در این روش، خود را جای موضوع یا پدیده‌ای دیگر می‌نشانیم و از نگاه آن به بیرون می‌نگریم. با تغییر جایگاه و نوع نگاه، ظرفیت و قابلیت موضوع را افزایش می‌دهیم و جنبه‌های نادیده و ناشکفتۀ آن را به نمایش می‌گذاریم. مثلاً اگر بخواهیم دربارۀ "سیم خاردار" بنویسیم، شاید سخن فراوانی برای نوشتن نداشته باشیم؛ اگر خود را به جای سیم خاردار بنشانیم که در میدان نبرد سربازی را به دام انداخته است، افق جدیدی پیش روی ما گشوده می‌شود و مفاهیم و مطالب بسیاری به ذهن ما هجوم می‌آورد؛ شاید خود سیم خاردار هم با ما همراه و هم‌سخن شود! نکته ای که در به‌کارگیری این روش اهمیت دارد، این است که وقتی خود را به جای چیزی یا کسی می‌نشانیم، باید عواطف، حس و حال، نوع نگرش، لحن کلام و شیوۀ بیانمان متناسب با آن باشد و از زاویۀ آن نگاه روایت شود. برای اینکه بتوانیم عواطف، احساسات، نوع نگرش و حال و هوای یک پدیده شخص یا موضوعی را به خوبی منتقل کنیم، باید پیش از نگارش، اطلاعات و شناخت کافی دربارۀ چیستی، ویژگیها، وضع ظاهری و کارکرد موضوع نوشته به دست آوریم.