آزمون املا نهم به صورت دیجی فرم

در مت زیر بیست غلط املای بیابید، سپس شکل صحیحشان را به ترتیب، در جدول پایان صفحه بنویسید. 

به نام خداوند جـــان و خـــرد / کـــــزین برتر اندیشه بر نگذرد ستودن نداند کس او را چو هست / میان بنده گی را ببایدت بست کوه و دریا و درخـتان، همه در تصـبیح اند / نه هـمه مســـتمعی، فهم کند این اَصرار که تواند که دهد میوۀ اَلوان از چوب؟ / یا که داند که بر آرد گل صد برگ از خوار؟ بدان که هر چه در وجود است، همه صُنع خدای تعالی است. آسمان و آفتاب و ماه و ستارگان و زمین و آنچه بر وی است، چون کوهها و بیابانها و نحرها و آنچه در کوه هاست، از جواهر و معادن و آنچه بر روی زمین است، از انواع نباتات و آنچه در برّ و بهر است، از انواع حیوانات و آنچه میان آسمان و زمین است، چون میق و باران و برف و تگرگ و رعد و برق و قوص قزح و علاماتی که در هوا پدید آید، همه عجایب صنع حق تعالی است. و مثل تو چون مورچه ای است که در قصر ملکی سوراخی دارد؛ جز غذای خویش و یاران خویش چیزی نمی بیند و از جمال صورت قصر و بسیاری غلامان و صریر ملک وی، هیچ خبر ندارد. اگر خواهی به درجۀ مورچه قناعت کنی، میباش و اگر نه، راحت داده اند تا در بستان معرفت حق تعالی، تماشا کنی و بیرون آیی؛ چشم باز کن تا عجایب بینی که مدحوش و متهیر شوی. سعدی در گلستان آورده است: « هرکه با بدان نشیند، اگر نیز طبیعت ایشان در او اثر نکند، به طریقت ایشان متّحم گردد». همچنین می فرماید: پسر نوح با بدان بنشست / خاندان نبوّتش گم شد سگ اصحاب کحف، روزی چند / پی نیکان گرفت و مردم شد اگر کسی به جواب مشغول شود، او بر بهتر جوابی از آن، قادر بود، صبر کند تا آن سخن، تمام شود، پس جواب خود بگوید بر وجهی که در متقدّم طعن نکند و در مهاوراتی که به حضور او میان دو کس رود، خوض ننماید و اگر از او پوشیده دارند، اصتراق سمع نکند و تا او را با خود در آن مشارکت ندهند، مداخلت نکند. در نگاه و نگرش حافظ، چند مشخّصۀ برجسته دیده میشود: انتقادی بودن؛ حافظ از همۀ تباهی هایی که در روزگار او پدیدار شده بود، جصورانه انتقاد میکند. طنز ظریف و کارساز؛ برای آنکه انتقادش به لعن و حجو، شباهت نیابد، انتقادها را با طنز می آمیزد و آن را دلپذیر میکند. مام میهن از همان دست ترکیبهای زبانی است که میهن را در پرورنده گی و هم زیستی به مام یا مادر همانند و هم نشین کرده است. از این دید، میهن، با همۀ هم پیوندان و باشندگانش، مادرانه رفتار میکند. در چشم میهن، همۀ فرزندان این آب و خاک که زاد و بودشان و ریشۀ وجودشان در خاک اینجاست، یکسان اند و هیچ رنگ و نژاد و لحجه و گویش و زبانی به دیدۀ این مادر، بر آن دیگری برتری ندارد