غلط های املایی متن را پیداکنید و صحیح آنرا بنویسید
خداوند بخشنده دستگیر خطا بخش پوذش پذیر.
تعمل در آیینه دل کنی صفایی به تدریج ،حاصل کنی
مسافر با دیدن انبوه گوسفندان ،به سراق آن چوپان رفت و گفت :از شگفتی های آفرینش خالق بی همتا ،اصرار پیچیده حکیمانه در آفریدن موجودات است اودر روز پلک ها را بر سیاهی دیده ها می اندازد و شب را چوپان چراقی بر می گذیند تا در پرتو تاریکی آن ،روزی را چستجو کند.خداوند برای ملخ دو چشم سرخ و دو هدقه ،چونان ماه تابان آفرید ملخ هواسی نیرومند و دو دندان پیشین دارد که گیاهان را می چیند .
کشاورذان از ملخها می ترسند هتی اگر همه متهد شوند ملخها ،نیرومندانه وارد کشتذار می شوند و آنچه میل دارند ،همه می خورند
مورچه جسه کوچکی دارد وبا طلاش خود جسم بزرگی را بر می دارد و می برد
اگر در تماشای یکی از پرها ی تاووس دغت کنی لهظه ای به سرخی گل ، و گاه به زردی ذرناب ، جلوه می کند
چون نپرسی کاین تماسیل از کجا آمد پدید چون نجویی کاین تساویر از کجا شد آشکار خاک تشنه تکانی خورد وزرات ریز آن جا به جا شدند سرانجام ، پس از چند ساعت طلاش آرام آرام سبنه خاک را شکافت و سرش را بالا آورد و گفت (تشنه ام ،آب می خاهم ) به آب نیاذ دارم اگر آب به من نرسد ،از تشنه گی می میرم بوته خار گفت (آب را برای چه می خاهی ؟)از محبت خوارها گل می شود اواملی صبب می شوداز دل سنگ چشمه پاک و ذلالد جاری می شود
جوانه با بخت و هیرت به این آب دلپزیر و خنک نگاه کرد تیرگی از برابر پشم هایش گریخته بود واو همه چیز را به روشنی می دید