بسم الله الرحمن الرحیم
«...وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ.»
سوره شعراء، آیه 227
در روزگار افول قدرتهای پوشالی، آمریکا آخرین رمقهای خود را نه در میدان عقلانیت، که در باتلاق جنایت غرق میکند. تهاجم نظامی او به خاک ایران، نه یک حملهٔ صرف، بلکه پردهای جدید از نمایش ذاتِ پلید سیاستی است که از ویتنام تا افغانستان، تنها ویرانی کاشت و نفرت درو کرد.
ترامپ، این مردک قمارباز، اینبار اقتدار نظامی آمریکا را در قمار حملهای خواهد باخت که لکهٔ ننگ دیگری بر پروندهٔ سیاه او خواهد افزود. این حماقت، حاصل کدام یک از خیالبافیهای کودکانه است؟
آمریکا و سگ نگهبانش، اسرائیل، بدانند: این خاک، قرنهاست با قلم جان و جوهر خون، درس ایستادگی آموخته. اینجا ایران است: سرزمینی که در ازای هر قطرهٔ خون، دهها فریاد میروید.
ما این تهاجم را نه یک رخداد پایانیافته، بلکه ادامهٔ جنگ جهانیِ سلطه علیه استقلال میدانیم؛ آتش جنگی که امروز در سنگر ایران زبانه میکشد و فردا ممکن است دامان هر سرزمین دیگری را بگیرد. سکوت در برابر این جنایت، نهفقط خیانت به کرامت انسانی ملت شریف ایران، بلکه خیانتی به کرامت تمام آزادگان جهان است.
پشتیبانی و همراهی کامل آمریکاییها در شکلگیری تجاوز رژیم خبیث صهیونیستی به وطنمان، مانند روز، برای ما روشن بود. اما اکنون، این نادانهای بیقانون، با تهاجم جنایتکارانه به سایتهای هستهای ایران ـ نطنز، فردو و اصفهان ـ تنها هویت جنگطلب خود را برای تمام جهانیان فاش کردند. این اقدام بیشرمانه، تنها یک پیام برای همگان داشت: آمریکا هیچ اعتبار و ارزشی برای منشور سازمان ملل، حقوق بینالملل، معاهدهٔ NPT، و اصول بنیادین احترام به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشورها قائل نیست.
به اذن الهی، در فرجام این حکایت خونین، خواهیم دید تراژدی سرانجام که خواهد شد!
و به فضل الهی، دشمنان بشریت، در آتشی که خود برافروختهاند، خواهند سوخت و خاکستر خواهند شد.